Merhaba sevgili ebeveynler, bugün sizlerle çocuklarımızın zaman zaman neden aşırı huysuzluk yaptığını, özellikle toplum içinde bir şeyler için diretip, daha önce sergilemediği hareketleri sergilediği ile ilgili biraz konuşalım isterim.
Çocuklarımız maalesef ki çağın gereklilikleri sebebi ile aşırı hassas ve korumacı şekilde büyüyorlar. Eski zamanlarda olduğu gibi sokakta kapılarının önlerinde oynama imkanları neredeyse hiç kalmadı. Sosyalleşmek istedikleri zaman sadece tv, telefon, tablet veya okulları mecburi seçenek olarak kaldı. Uzmanlar olarak 3 yaştan önce ekrana izin vermiyoruz ama bugün birçok aile mecbur verdik gibi cümlelerle karşımızda. Anne baba çalışıyor, çocuk gün içinde bakım vereni ile kalıyor, akşam aile evde birleştiğinde ise çocuk anne babasına kavuşacağına telefonuna tabletine kavuşuyor. Çünkü anne baba da tv ya da telefonu tercih ediyor.
Aman yeter ki üstümüzden gitsin! “Telefon istiyor bak tüm arkadaşlarında varmış bizde alalım.” diye başlayan cümlenin sonucu;
7-8 yaşlarında bilgisayar oyunu oynayan çocuklarımız.
– Ağlamasın şimdi ne istiyormuş?
– Abur cubur ne isteyecek.
– Ver ver.
Ver tabi de peki ya sonra?
– Hocam bir bakın Allah aşkına bu çocuk neden bizi hiç dinlemiyor?
– Hocam biz artık ne yapacağımızı şaşırdık istediği her şeyi yapıyoruz gene de mutlu değil, bize vuruyor, çok hırçın neden böyle oldu anlamak mümkün değil?
– Hocam biz nerde hata yaptık?
Yaptık tabi, biz öyle bir hata yaptık ki… Çocuğumuz ile kaliteli vakit geçirmemiz gereken zamanlarda onu yok saydık. Bir nefes almak dediğiniz telefonda, sosyal medyada vakit geçirmek derdine, çocuğunuzu kendi ellerinizle hırçınlaştırdınız. Siz sosyal medyada “ekrana hayır” uzman yazılarını okurken sizin çocuğunuz ekrana kilitli halde oyun oynuyordu, çizgi film izliyordu. Sırf size rahatsızlık vermesin diye ne istiyorsa verdiniz, aldınız, önüne koydunuz. Sonucunda ise şimdi 5-6 yaşlarında sizden isteyecek her şeyi bitmiş bir çocuk var karşınızda, çok büyük bir duygusal boşluğun içinde, çünkü anne baba ilgisini görmesi gereken zamanlarda ekran ile temas halindeydi. Çocukta oluşan bu büyük duygusal boşluk ise hırçınlığa, doyumsuzluğa dönüştü. Mutlu olmanın istekler yerine getirilince olduğunu öğrendi ama aslında mutlu olmanın böyle bir şey olmadığını anladı. Şimdi size saldırıyor ve diyor ki…
ANNE BABA BENİMLE İLGİLENİN, OYUN OYNAYIN, SOHBET EDİN.
