Bu soruyu kendime çok sordum. Ve bir gün bunun üzerine düşünmeye karar verdim. Ben hayatımın içindeki en değerli zamanı ne yapıyorum? Onu harcıyor muyum yoksa o mu beni harcıyor?
Cevabı inanın zor gibi geliyor. Ama hayatımıza baktığımızda cevap orada aslında…
Kendimizi keşfetmeye başladığımız an dan itibaren zamanı biz harcamaya başlıyoruz.
Bu süreç kolay gelişmiyor aslında. Ben bugüne kadar hep zamana beni harcaması için izin verdim. Tüm fırsatları önüne sundum. Nasıl mı?
Hep beraber bakalım….
Kendimi değil önce başkalarını düşündüm hep. Hiç bir zaman Hayır diyemedim. Hep ayıp olur yapmam lazım,gitmem lazım,vermem lazım dedim…..
Çok dostum var dedim oysa ki dostluğun ortasında dost sandıklarım kül oldu gitti…
Çok inandım,hiç kötü düşüncem olmadı…
Her şeyimi açtım… Yüreğimi en başta…. Paylaştım, anlattım… Korkularımı, sırlarımı, başarılarımı, kimi zaman yalnızlığımı… Ama olmadı…
Belki yanlış seçtim her şeyi. Belki de ben seçen değil seçilendim.
Şimdi bambaşka bir ben yarattılar. Çok teşekkür ediyorum ve kendimden özür diliyorum. Beni bu kadar geç keşfettiğim için.
Hayır demeyi öğrenebildiğim, sınırlarımı koyabildiğim için ise binlerce teşekkür ederim beni ben yapmama sebep olan herkese, her yaşanmışlığa, her gözyaşıma…
Şimdi zamanı harcama sırası bende…