Vazgeçemediğin ne varsa hayatından.
İstediğin çiçeği koparmadan koklaman,
Gitmek varken kalmayı tercih etmek,
Düzelmeyecek her şeyi düzeltmeye çalışman,
Kendini unutup başkaları için yaşaman,
Yaşayamaz hissedip yaşanacak bir kapı açman,
Suçlamak yerine sebeplere bakman,
Mutsuzluk yerine mutluluğa izin vermen,
Başarabileceğine inanmak,
Cesarete yer vermen,
Korkularınla yüzleşmen,
Var olmak varken yok olmayı görmen,
Aşk denilen şeye inanman,
Aymaya baktığında sen misin diye sorabilmen,
İstediğim yerde miyim?
İstediğim kişi ile miyim?
Ben neredeyim?
Diyebilmek….
Çok mu zor?
Zor gibi gözüken bu soruları sıralamak ile bitmez. Ne benim kalemim yeter ne de aklım durmak bilmez. Haklısınız zor hem de çok.
Çünkü biz bu zor olan ne varsa hayatımıza girmesine izin verip,böyle yaşamaya alışmışız.
Oysa ki kendimiz iyi olamadığımız sürece etrafımızda hiçbir şey iyi olamayacak.
Siyah beyaz yaşamaya, monotonlaştırdığımız dünyamızda belki de amaçsız, farkındalıksız, etrafımıza söylenerek, suçlayarak yaşamaya devam edeceğiz.
Seçeceğin yol senin yolun. Ama bu karar ve seçim sana ait olacak.
Kendine öyle bir yol seç ki… Rengarenk çiçeklerle bezenmiş, kendin gibi hissedebileceğin, sınırlarını koruyacak çitlerle kaplı bir yol olsun.
Şimdi derin bir nefes al. Hayal et bu yolu….
Belki yarın senin için yeni bir başlangıç olur. Aç kollarını ve kucakla bu yolu…
Senin çizdiğin yolu…
